DER AHRSTEIG - DAG 7
Traject: Helmersheim - Ehlingen - Sinzig - Kripp 14 Km

© L.A.W.V.VIA-VIA
Kripp - Houten brug, waar de Ahr samenvloeit met de Rijn
Vertrekpunt
Afstand
Korte karakteristiek







 Station Heimersheim
Ongeveer 14 km
Deze laatste dagetappe start vanaf het station Heimersheim. De route hier steekt meteen de Ahr over en verloopt dan door het wijndorp Heimersheim naar het zuidelijk gelegen Natuurschutzgebiet. Vanhier wandelen we naar Ehlingen en onder de A571 door volgt de beklimming naar het plateau van de Ehlinger Lei. Langs de flanken van de MÜhlenberg met zicht op het dal van de Hellenbach met het dorp Löhndorf en Westum leidt de route ons naar de “Barbarossastadt” Sinzig. Door het historisch centrum gaat de route naar de oever van de Ahr, die nu deels stroomafwaarts wordt gevolgd tot aan het de monding in de Rijn, het eindpunt van “onze” Ahrsteig bij Kripp.

ROUTEBESCHRIJVING

Voor deze laatste etappe van de Ahrsteig vertrekken we vanaf het stationnetje Heimersheim. Hier steken we direct de voetgangersbrug over de Ahr en de B266 over en staan nu in het dorp Heimersheim. Even naar links en op de hoek bij Weinhaus Nelles rechtsaf de Bachstrasse in. We zijn nu in het centrum van Heimersheim, dat sinds 1969 deel uitmaakt van de stad Bad Neuenahr-Ahrweiler , maar dat al voor het eerst in 893 in een oorkonde uit Prüm wordt vermeld. Door de strategische ligging aan de Ahr en de nabijheid van de Rijn bezit het al omstreeks 1426 een omwalling en stadspoorten, waarvan nog restanten aan de Laat-Gotische Westpoort en het Alte Backhaus behouden zijn. Tijdens de Keulse godsdienstoorlog plunderen in 1588 Spaanse troepen het stadje en in de 30-jarige oorlog wordt Heimersheim bezet en geplunderd door Zweedse troepen en soldaten van het Kurfürstentum Keulen . In de 16e eeuw is in de nabijheid een warme zwavelbron ontdekt, die omstreeks 1820 als drinkwater in gebruik is.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Heimersheim - Voetgangersbrug over de Ahr
We komen voorbij aan de opvallend Laat-Romaanse parochiekerk St. Mauritius, die vermoedelijk in de eerste helft van de 13e eeuw is gebouwd op de plek van een oudere voorganger, gezien het patrimonium van de H. Mauritius. Dit is gebeurd onder bescherming van de Graf von Ahr, zoals vermeld in een geschrift van Abt Caesarius (1180-1240) van Heisterbach in 1222. Het kerkgebouw is een Basilica met een robuuste achthoekige vieringstoren met piramidedak. In 1555 wordt de kerk door brand zwaar beschadigd. In 1961 is de kerk uitgebouwd in de oorspronkelijke stijl met behoud van de loodglasvensters uit de tweede helft van de13e eeuw. Deze stellen voor het familiewapen van de Burggraven van Landskron, de verkondiging, geboorte, kruisiging, verrijzenis en hemelvaart van Christus. Een ander venster beeldt uit een bisschop, de H. Catharina met rad, twee ridders, St. Joris en de H. Mauritius. Opvallend is het hoofdaltaar uit 1599 van albast, geschonken door Aartsbisschop Lothar von Metternich (1551-1623) en een grafsteen van het stollingsgesteente Trachiet uit 1550 van Hermann Quadt von Landskron in wapenuitrusting.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Heimersheim - Zicht op Heimersheim van af XXL bank
We wandelen de Bachstrasse helemaal uit tot aan de kruising met de Bauserweg , die we naar links volgen tot aan de Vehnerweg. Hier gaat onze route naar rechts voor het onverharde pad, waar een verwijzingsbord van het Natuurschutzgebiet ten zuiden van Heimersheim ons op weg helpt. Het holle weggetje klimt in de richting van de hoogspanningsmasten. Onder de hoogspanningsleidingen slaan we op de kruising linksaf de landbouwweg volgend. Hier passeren we een eerste markering en richtingwijzer van de rood gemarkeerde Ahrsteig. Het brede pad klimt nauwelijks en we komen voorbij een uit de kluiten gegroeide zitbak XXL. Vanaf deze plek hebben we een prachtig uitzicht op Heimersheim, waarbij de parochiekerk St. Mauritius duidelijk uitsteekt boven de daken van het stadje. Het voetpad voert ons langs akkers, weiden en boomgaarden. Dan buigen we geleidelijk af naar links met aan de rechterzijde bosschages en op de T-splitsing naar rechts komen in het buurtschap Ehlingen, dat ook deel uitmaakt van de Gemeente Bad Neuenahr-Ahrweiler. We passeren aan onze linkerzijde het opvallende bouwwerk van architect Udo Heimermann, de "Antoni Gaudi van het Ahrtal”. Ook hij hanteert, zoals Gaudi, een eigenzinnige bouwstijl met ronde, organische vormen met de typische kenmerken van gebogen lijnen, onregelmatige, natuurlijke materialen en energiezuinig.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Ehlingen - Huis architect Udo Heimermann, de "Antoni Gaudi van het Ahrtal”
We staan nu midden in Ehlingen, dat al in 853 vermeld wordt, als het aan het Sankt Cassius Stift in Bonn geschonken wordt. Omstreeks 1162 bezit de Abdij Deutz hier een watermolen en de Abdij Steinfeld heeft hier in de 13e en 14e eeuw een aantal wijnbergen. We steken de K44, de Ehlingerstrasse, over en wandelen langs een keurig vakwerkhuis met rode balken, het in 1711 gebouwde Zehnthof, het oudste gebouw in het dorp. Archeologisch onderzoek heeft echter aangetoond dat de balken zeker 200 jaren ouder zijn. Aangekomen bij het Weingut Franz Schäfer slaan we rechtsaf het de smalle St. Hubertusstrasse in. Met de bocht naar links passeren we het oude “backes” en de kleine St. Hubertuskapel, die uit het midden van de 17e eeuw stamt. Maar het onderste deel van de koormuren is ouder. Het schip met twee gemetselde kruisribgewelven is in 1773 gebouwd. Dit jaartal is boven het portaal ingemetseld. In het interieur zien we de houten beelden van St. Hubertus (17e eeuw) en een zittende Madonna met kind (1440). Verderop slaan we rechtsaf en wandelen onder de A571 door en beginnen naar links met de beklimming van de Ehlinger Lei. De route voert ons rechtdoor over een grasbaan langs de wijnterrassen. Het pad wordt onverhard en biedt ons naar links een panoramisch uitzicht op het Ahrdal. De klim brengt ons naar een plateau met uitzicht op het Ahrdal.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Ehlingen - Hubertuskapel
Dit plateau, gelegen op een hoogte van 135 meter, wordt ook wel Vinzenz Schneider Platz genoemd. Een infopaneel verwijst naar deze onderwijzer uit Ehlingen, die hier op eigen initiatief een natuurlijke kruidentuin met de meest uiteenlopende wilde bloemen en kruiden uit de regio heeft aangelegd. Hier staat ook een groot wit kruis opgesteld, dat er in 1967 gekomen is voor het oorspronkelijk eenvoudige houten kruis. Maar erg opvallend op deze hoogvlakte is toch de zend- en straalverbindingsmast. Van hier zetten we de wandeling voort in zuidelijke richting. Het pad voert ons langs de rijen wijnstokken die naar rechts dalwaarts verlopen en opnieuw uitzicht geven op het Ahrdal. Links aanhoudend volgen we de bosrand langs de flanken van de Mùhlenberg en bereiken verderop een kleine verscholen boshut, het “Winzerhäuschen”, dat behoort tot het Weingut Berthold Linden. Tijd voor een pauze en een drankje! We zijn hier niet alleen op deze zondagmiddag. Allen genieten op het terras van een hapje en een drankje en het uitzicht over de wijnvelden en het Ahrdal. Het toch enigszins sombere weer doet ons besluiten voor een Plaumenschnaps te kiezen. Even warm worden van binnen!

© L.A.W.V.VIA-VIA
Ehlingen - Uitzicht Ehlinger Lei over het Ahrdal
Als we verder wandelen op het traject van de Ahrsteig, gaat de route bijna vlak door het bosgebied ten westen van de Mühlenberg. Als we uit het bos komen, staan we op een kleine parkeerplaats bij de Balthasar Schmickler Hütte. Hier voorbij slaan we linksaf een veldweg in en naar rechts krijgen we zicht op het in het dal van de Hellenbach gelegen dorp Löhndorf. Ondanks de aanwezigheid van een Romeinse Villa is dit gebied eerst bevolkt in de 6e eeuw door de Franken. Maar de naam “Löhndorf” duikt pas in 1227 op als “Lündorp” in een oorkonde. En het is Theophile Calmelet die in de Rheinische Antiquarius melding maakt van het delven van ets in Löhndorf. Maar in 1729 is er voor het eerst sprake van de ertsmijn Lehnendahl en in 1819 krijgt het ijzerertsmijn Henriette een vergunning. Nu behoort dit alles alweer tot het verleden. Een opvallende plek in het dorp is de parochiekerk St. Georg, gebouwd in de periode van 1829 tot 1833 op de plaats waar al vanaf 1266 een kapel gestaan heeft, die in de loop der tijd enkele keren is uitgebouwd. Het driebeukige kerkgebouw is opgetrokken in plaatselijk natuursteen met Neo-Gotische en Neo-Romaanse stijlelementen. In het gestuukte interieur vinden we een tweetal Madonna’s met kind en een sculptuur van St. Joris in gevecht met de draak.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Op pad langs de flanken van de Mühlenberg
De veldweg volgt steeds de bosrand met naar rechts zicht op heuvelachtige weiden met in de verte het geaccidenteerde terrein van de Osteifel en de hoogten van het Westerwald. Als we verderop onder de hoogspanningsleidingen doorlopen komt het dorp Westum in beeld, dat ook in het dal van de Hellenbach ligt. Ook hier hebben zich de Romeinen opgehouden, maar de eerst vermelding van Westum vinden we in het Gouden Boek van de Abdij Prüm als Keizer Lodewijk de Vrome op 10 januari 1836 het gebied met landerijen aan zijn vazal Robert schenkt. Daarna vallen de landerijen in de Vroege Middeleeuwen uiteen. In de periode 1100 tot 1350 krijgt Westum stadsrechten, komen er stadsmuren en worden de rechten van kerk en klooster uitgebreid. De 16e en 17e eeuw staan in het teken van de Reformatie en de schermutselingen van 30-jarige oorlog, die van invloed zijn op het kerkelijke en politieke leven. Na de Vrede van Munster in 1648 blijft het hier nog enige tijd onrustig. Maar in 1678 wordt het dorp opnieuw door soldaten bezet, geplunderd en in brand gestoken. De bevolking vervalt weer in armoede. Nu maakt Westums deel uit van de stad Sinzig.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Op pad langs de flanken van de Mühlenberg
Aan het einde van de veldweg komen we op het asfalt direct voor Waldschenke “Zum Aennchen”. Deze horecagelegenheid bestaat al sinds 1880 en heet dan nog “Hellenbachshöhe” met uitzichtplateau voor de jacht en vergezicht op de Rijn, Ahr, Sinzig en Westum. In 1928 koopt Christian Gemein de “Hellenbachshöhe” en nemen Anna Gemein en Margarete Zepp de zaak over. In die eerste jaren wordt wijn en gebak met de fiets de berg op getransporteerd. Dan wordt “Hellenbachshöhe” omgedoopt tot "Zum Aennchen” naar de waardin. Door de vriendelijkheid en gastvrijheid van de beide dames komen steeds meer gasten naar de uitspanning. Als de weg erheen geasfalteerd wordt, draagt dit bij tot nog meer dagjesmensen. Pas in 1998 realiseert men voor het eerst de aansluiting op waterleiding en elektriciteit. Hier op het asfalt slaan we linksaf en volgen de markering van de Ahrsteig door het bos omhoog tot aan een kleine parkeerplaats met een kleine schuilhut en links een overdekte barbecueplaats.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Sinzig - Fontein aan de Markt
Voor de route is het even opletten de juiste richting te kiezen! Rechts naast de barbequeplaats tussen de bomen door verloopt het traject van de Ahrsteig. Zo komen we langs een bijzondere plek, waar een infobord een markant punt aangeeft. Hier symboliseren een beuk, spar en eik de herinnering aan de 25-jarige hereniging van de beide Duitslanden in 1989. Dan gaat de route verderop bij een markante eikenboom naar rechts. Het nu brede bospad voert ons langs de op de Mühlenberg gelegen sportplaats met Fitnessparcours. Vanaf hier is het duidelijk te merken dat we het hoogste punt op de route bereikt hebben. Het pad daalt eerst licht en daarna onder de hoogspanningsleidingen door op het asfalt steiler af door de Mühlenbergweg in de buitenwijk van Sinzig. Linksaf Am Hellenberg en dan rechtsaf door de Landskronerstrasse komen we op de rotonde, waar we rechtdoor het centrum van Sinzig in wandelen. Door de Mühlenbachstrasse bereiken we het eindpunt van onze dagwandeling: de Kirchplatz met Gemeentehuis en Pfarrkirche St. Peter.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Sinzig -Gemeentewapen op de Kirchplatz
Dit plein is het middelpunt van het stadje Sinzig met een historisch verleden, waar de Romeinen zich al vestigden en dat al in 762 in een schenkingsoorkonde van Pepijn de Jongere, vader van Karel de Grote, wordt vermeld. Het wordt en belangrijk tussenstation op de Heerweg van Frankfurt naar Aken. Maar ook Keizer Frederik Barbarossa verbleef tussen 1152 en 1180 vaak in Sinzig, dat hieraan ook de naam “Barbarossastadt“ te danken heeft Stadsrechten krijgt het in 1267. Het wordt omstreeks 1300 ommuurd en in 1583 en 1758 bijna helemaal door brand verwoest. Na de Industrialisering en de wederopbouw van Sinzig zijn nog maar kleine delen van deze stadsmuur zichtbaar. Na WOII neemt de bevolking toe en ontwikkelt zich de stad tot een kleine industriestad voor keramische tegels en Sinziger Mineralwasser.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Sinzig -Kirchplatz met Gemeentehuis en Pfarrkirche St. Peter
De Kirchplatz wordt gedomineerd door een tweetal imposante gebouwen. Allereerst het Rathaus Sinzig, gebouwd tussen 1835 en 1837 door Johann Heinrich Hartmann als stadhuis, burgemeesterswoning, rechtbank, dit tot 1915. Vanaf 1936 is het enkel nog in gebruik als jeugdopvang en school, zoals het Rhein-Gymnasium Sinzig (1970 -1974). En na renovatie en ombouw trekt In 1989 het stadsbestuur er weer in. Maar het meest in het oog springend is de hoger gelegen Pfarrkirche St. Peter. Het is een driebeukige kruisbasiliek in Rheinische Stijl met een oktogonale vieringstoren, waarvan de bouw teruggaat tot 1225. Maar op deze plek heeft wellicht een oudere kapel gestaan uit 855, die dan vermeld wordt in een schenkingsoorkonde van Keizer Lothar I aan het Akener Mariasticht. Ingezegend wordt de kerk in 1234 door de Dominicaner bisschop Henricus de Osiliensis. Gerestaureerd wordt Pfarrkirche St. Peter in de jaren 1863-1864 naar ontwerp van de architect Ernst Friedrich Zwirner (1802 - 1861). Op 28 maart 1881 plaatst men voor het eerst een orgel in de kerk en in de jaren 60 is er een radicale renovatie van het interieur, waarbij de over een lange periode ontstane beschildering van de gehele binnenmuren wordt vernietigd.

Opvallend in het interieur is het Gotisch hoofdaltaar uit 1480, een drieluik voorstellende de hemelvaart van Christus, de kruisiging van Christus en de dood van de Heilige Maagd, geschonken door Johann en Sophie Föhlen. Noemenswaardig zijn ook een gotische kruisiginggroep uit de 16e eeuw, een piëta uit de 14e eeuw, een zittende Madonna uit 1340 en een 12e eeuwse Man van Smarten. Verder is de oorspronkelijke Laat-Romaanse beschildering van de doopkapel bezienswaardig. In deze doopkapel wordt ook het gemummificeerde lichaam van de zogenaamde Voogd van Sinzig bewaard. De Voogd van Sinzig werd waarschijnlijk gevonden in de eerste helft van de 17e eeuw toen men bij het aanleggen van een nieuw graf op een in de vergetelheid geraakte grafkelder stuitte.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Kripp -Moerassige delta van de Ahr
Vanaf de Kirchplatz, die officieel het eindpunt is van de Ahrsteig, zijn het nog een kleine 4 kilometer naar de monding van de Ahr in de Rijn. Voor dit traject kiezen we het laatste stuk van de Ahrtalweg. Zo wandelen we tussen het Rathaus Sinzig en de Pfarrkirche St. Peter door een parkje naar de Barbarossastrasse, die we even naar rechts inslaan om dan naar links de Beethovenstrasse te volgen tot aan het einde. Hier komen we op de Dreifaltigkeitsweg en gaan opnieuw naar rechts en meteen linksaf de Friedrich Speestrasse in Aan het einde staan we weer aan de Ahr. Hier volgen we in het parkje naar rechts de markering van de Ahrsteig onder de B9 en het spoor door. Dan passeren we de kleine beek Hanbach en bereiken de moerassige delta van de Ahr. Het is een natuurreservaat met de enige nog redelijk natuurlijke riviermonding in de Rijn tussen de Zwitserse en de Nederlandse grens. Waar het asfalt naar rechts afbuigt, blijven we het smalle pad rechtuit volgen. We komen langs bosjes met wilgen, die direct langs de Ahr liggen, en passeren ruige vegetatie met allerlei hoog opgaande kruiden. In deze bosjes, het struikgewas en op de grindbanken broeden allerlei vogels.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Kripp -Monding van de Ahr in de Rijn
Waar de delta zich verbreedt wordt de route naar rechts afgeleid naar het asfalt en betreden we een vruchtbaar weidelandschap, dat gebruikt wordt als hooiland en deels als boomgaard. Er staan zowel appels, kersen als pruimen. We volgen een laantje met kastanjebomen dat naar links afbuigt richting de plek waar de Ahr in de Rijn uitstroomt. Hier zien we dat de monding toe steeds breder wordt door de meanderende loop van de Ahr, waarbij nieuw grindbanken ontstaan en tegelijker tijd oude grindbanken worden weg gespoeld. Bij hoogwater in de Rijn kan daardoor een groot deel van het gebied overstromen en zo ontstaan er steeds weer nieuwe afkalvende steile oevers. Aangekomen bij de houten overdekte brug over de Ahr is de loop van de Ahr ietwat vastgelegd om zo te voorkomen dat de brug en het fietspad langs de Rijn zouden eroderen. Ook is duidelijk te zien dat er na de laatste ijstijd een dik pakket grind en ander sediment is neergelegd. Dit is het punt waar de Ahr in de Rijn uitstroomt en voor ons het eindpunt van de wandelroute door het Ahrdal eindigt. Hier ronden we ons project Ahrsteig af!

© L.A.W.V.VIA-VIA


Deze dagwandelingen zijn met de grootst mogelijke zorg samengesteld. Maar ten aanzien van wijzigingen of onvolledigheden in de tekst kan geen aansprakelijkheid worden aanvaard. We hebben gebruik gemaakt van de routebeschrijvingen zoals deze zijn opgenomen in de Wanderführer Ahrsteig - Von Blankenheim nach Sinzig van Hans-Peter Pracht, een uitgave van het J.P. Bachem Verlag. Voor de topografische kaarten hebben we kaarten 1:25.000 van de Eifelverein gekozen.

Charles Aerssens

KAARTEN

- Wanderkarte Eifelverein 1:25 000, NR.12 Blankenheim - Oberes Ahrtal
- Wanderkarte Eifelverein 1:25 000, NR.09 Schuld - Sinzig - Das Ahrtal

GIDSEN:

- Wanderführer Ahrsteig, Hans-Peter Pracht, Von Blankenheim nach Sinzig, ISBN 978-3-7616-2375-6
- Wanderparadies AhrSteig - Von Blankenheim bis Sinzig, Olaf Goebel, ISBN 978-3-942779-19-7
- Wanderführer AhrSteig - Rotweinwanderweg, Hans-Joachim Schneider, ISBN 978-3-7701-8034-9




Lange Afstand Wandelvereniging "VIA-VIA".
Gegenereerd op 05-12-2016 door C.P.J. Aerssens