LANGS DE LESSE 2
Traject Station Gendron - Ciergnon 12 KM

© L.A.W.V.VIA-VIA

Herfstvakantie! De gure en herfstachtige weersomstandigheden van de voorafgaande weken beloofden niet veel goeds. Maar ondanks dat waren we weer aan ons Ardennenweekend toe. Al in september had Charles contact gezocht met de familie Daco om het vakantieverblijf “Le Fournil” vast te leggen. Opnieuw wilden de meesten van ons aan het begin van die vakantieweek gaan wandelen. Zo gezegd zo gedaan. Het reserveren van ons knusse verblijf bleek voor de geplande dagen geen probleem te zijn. De familie Daco kende ons intussen al aardig: we vierden dit jaar immers ons eerste lustrum in Laidprangleux.

Er was deze keer geen discussie over de route en als startpunt van samenkomst en vertrek was gekozen voor Princeville bij Breda. Het hele wandelgezelschap vertrok even na 6.30 uur vanaf de afgesproken plaats. Het was druk op de autoweg naar Antwerpen en richting Brussel werd het al meteen aanschuiven in de file. Bij sommigen van ons rees dan ook de vraag of het niet verstandiger was geweest om via Maastricht en Luik naar de Ardennen te rijden. Gelukkig zag het weer er op dat moment nog aardig uit.

Eenmaal Brussel achter ons latend was de verkeersdrukte over en bereikte we via Namen de afslag voorbij Spontin. Hier hadden we afgesproken om boven aan de uitrit op elkaar te wachten en de laatste paar kilometer gezamenlijk naar het station van Gendron te rijden, waar we het afgelopen jaar ons Ardennenoffensief hadden afgesloten. Even voorbij het feodale kasteel van Vèves wisten we dat we er waren. De auto’s werden geparkeerd voor de Auberge de la Lesse. Eerst was er een koffiepauze en overheerlijke cake van Marlien en vervolgens werd de wandeluitrusting nog gecontroleerd. De auto van Lorenz moest nog naar de aankomstplek van deze dag gebracht worden. Via Celles reden Lorenz, Bert en Charles naar La Sauveniere, net over de autoweg van Namen naar Luxemburg. Hier was een ruime parkeerplaats.

Met de Opel Astra terug bij Gendron Gare pakten zich donkere wolken samen boven het dal van de Lesse en voor we ook maar een stap van de wandeling van vandaag gezet hadden, viel de regen al met bakken uit de lucht. Dit vertrek omstreeks 11.00 uur hadden we ons wel anders voorgesteld. Er was nu geen weg meer terug en deze ervaring hoorde er nu eenmaal ook bij. Immers in al de jaren dat we gezamenlijk op pad waren, was het de eerste keer dat we zo’n “pokkenweer” hadden.

© L.A.W.V.VIA-VIA

Langs de Lesse volgden we de rood-witte markering van de GR 126. Deze was goed aangegeven en zo kon de kaart in de rugzak blijven. De handen vrij. Want het pad was modderig en op sommige plaatsen sopten we diep door de nattigheid. Steeds oplettend voor uitglijden! De Lesse kronkelde via een bochtig parcours in de richting van Houyet en het pad volgde de bedding soms dicht langs het water dan weer even het bos in, klimmend over steile en van ijzeren ladders voorziene glibberige voetpaden. De regen viel gestaag in bakken neer en Marlien bemerkte dat haar nieuwe poncho niet zo’n succes was. We onderhielden een straf tempo en bij het gezellig kletsen onderweg moesten we steeds opletten voor glijpartijen.

Schuilen voor een korte pauze konden we nergens en pas bij Houyet vonden we een afdak bij een verlaten en onderkomen uitspanning. Deze had beslist beter tijden gekend getuige de reclameborden van Palm-bier. Nu gesloten volgens de officiële publikatie “a cause d”hygienique”. Het overdekte terras bood beschutting. De natte jassen werden aan spijkers opgehangen en ieder zocht een goed plekje om het lunchpakket te verorberen en kopje koffie te drinken uit de thermosflessen. Gelukkig was de koffie lekker warm, zodat we aardig op verhaal kwamen.

Intussen was het opgehouden met regenen en trokken de sombere wolken langzaam weg. Een eerste voorzichtig zonnenstraaltje zo weldra zichtbaar worden. Na de rustpauze gingen we weer op weg. We staken de doorgaande weg de N29 over en kwamen nu op de GR 577. Even hadden we geen modderpad onder onze voeten en over een prettige asfaltweg, op de kaart ingetekend als Tienne d'Airmont, volgden we de Lesse stroomopwaarts tot op een punt waar we over de weilanden uitkijkend de Lesse zagen afbuigen in zuidelijke richting. Met een zeer ruime meander kwam de Lesse na goed een kilometer weer pal langs ons wandelpad lopen ter hoogte van Bois du Tchèro. Ook hier was er een ruime bocht in de Lesse en waar dit door de regen aangezwollen riviertje opnieuw richting zuiden afboog, liepen wij in oostelijke richting door het bos tot bijna bij de Chapelle du Maquis aan de doorgaande weg van Celles naar Ciergnon.

Hier boog de wandelroute weer af van de bewoonde wereld en over een glibberig en modderig pad gleden we af in de richting van de Lesse. Even was eer sprake van onduidelijkheid over de afdrukken in de modder, maar spoedig bleek dat een verdwaalde of losgebroken koe ook hierlangs gelopen was. Onderaan de helling bleek dit beest buiten de omheining bij een groep soortgenoten te staan. Om het beest niet helemaal in verwarring te brengen maakte Bert een omtrekkende beweging zodat wij zonder problemen voor de koe onze weg konden vervolgen. Al gauw bleek dat het pad veranderd was in een echt waterpad. Soppend zochten we onze weg en menigeen kreeg natte voeten door de hoge waterstand. We waren blij het gehucht Hérock te bereiken en asfalt onder de zolen te krijgen. Voorbij de kerk bogen we rechts af en liepen richting Pont d'Havenne.

Voor deze brug was een onduidelijke rood-witte routemarkering linksaf. Naar later bleek gingen we hier de mist in. Eerst was er nog sprake van een duidelijk pad maar na goed een kilometer was van een pad geen sprake meer. Door zompig grasland met haast kniehoog water zochten we onze weg. En met een beboste helling aan onze rechterzijde besloten we door het bos een route banend omhoog te klimmen tot het in elk geval droog onder onze voeten werd. Zigzaggend bereikten we de bosrand en hadden opnieuw een weiland voor ons.

© L.A.W.V.VIA-VIA Er was opnieuw tijd voor een rustpauze en de rugzakken werden nog eens grondig geïnspecteerd op aanwezige mondvoorraad. Lions en Mueslirepen werden rondgedeeld en de thermoskannen tot op de bodem uitgewrongen. Nog slechts een tweetal kilometer scheidde ons van het eindpunt. Voor Lorenz zou dit als een verlossing komen, omdat hij de laatste kilometers last van zijn knie begon te krijgen. Door de drassige wei bereikten we de N48 en eenmaal op deze verharde weg zagen we, de brug over de autoweg A4 passerend, in een waterig herfstzonnetje de auto van Lorenz al staan.

Daar aangekomen konden de hongerigen onder ons in een heus Belgisch "friteskot" nog een croquet verorberen terwijl de chauffeurs bij Gendron Gare de andere auto gingen ophalen. Toen ze terug waren werd het tijd om ons nachtverblijf in Laidprangleux op te zoeken. Over binnenwegen via Ciergnon, Rochfort en Marche-en-Famenne, waar de twee chauffeurs elkaar even uit het oog verloren, reden we naar Marcourt aan de Ourthe. We kwamen op bekend terrein en tegen 18.00 uur reden we het erf van de familie Daco op om er de sleutel te halen. Nog slechts een kort ritje en we parkeerden de auto's bij "Le Fournil". Eerst even werd er lekker onderuit gezakt een overheerlijk glaasje Glühwein gedronken. Het bleef echter niet bij een glaasje, want 5 liter Glühwein soldaat maken met 8 personen vraagt om een ander drinkgedrag! De overheerlijke spaghetti Bolognese lieten we ons heerlijk smaken en als klap op de vuurpijl was er ook een heerlijk nagerecht uit de keuken van Marlien. Onze complimenten!

Charles Aerssens

Deze wandeling is met de grootst mogelijke zorg samengesteld. Maar ten aanzien van wijzigingen of onvolledigheden in de tekst kan geen aansprakelijkheid worden aanvaard.

KAARTEN:

- TopoKaart NGI 1:25000, 53/7-8 Hastière - Dinant
- TopoKaart NGI 1:25000, 54/5-6 Achêne - Leignon
- TopoKaart NGI 1:25000, 59/1-2 Houyet - Han-sur-Lesse
- Wandelroute uitgezet in eigen beheer "Via-Via"

Lange Afstand Wandelvereniging "VIA-VIA".
Gegenereerd op 20-11-2000 door C.P.J. Aerssens